Na de hype in de 19e eeuw verdwijnen grote collecties in de depots van de musea en worden verkoopcatalogi opgeborgen. Voor het kunstonderwijs neemt het belang van de collecties af door veranderende inzichten in lesmethoden en lesmateriaal. Maar gelukkig dwingen dergelijke collecties toch zoveel respect af dat vernietigen of verkopen  nauwelijks aan de orde is. Opslag in depot of in verborgen hoeken en gaten van instituten houden de collecties grotendeels stand.

Aan het begin van de 21ste eeuw ontwaakt langzaam een hernieuwde belangstelling voor deze collecties van gegoten gipsen beelden Enkele symposia worden geweid aan de revival. Het besef dat deze kunstuitingen ruim twee eeuwen geleden zijn ontstaan en in de hele 19e eeuw essentieel waren in het kennis kunnen nemen van het verleden, gebruik in het onderwijs, het decoreren van interieurs, publieke ruimtes neemt toe en laat zoektochten zien van wat de mogelijkheden zijn om deze verzamelingen in de 21ste eeuw een plaats te geven. 

De impact die deze 19e eeuwse ontwikkeling heeft gebracht in de kennisontwikkeling en de rijkdom van de 19e eeuwse interieurs en verzamelingen dringt nog maar nauwelijks door en laat ampel ruimte voor nieuw onderzoek. 

In dit deel van het congres, als onderdeel van de expositie van de gegoten gipsen beelden, zal worden ingegaan op het maken en conserveren van gegoten gipsen beelden, de (massa)-productie en de unica die zijn overgebleven en een hernieuwde positionering van deze collecties voor het onderwijs. Niet alles kan digitaal en driedimensionale beelden die betast en gevoeld kunnen worden leveren ervaringen op die kunstenaars in hun eigen praktijk verder tot wasdom kunnen brengen.